آشنایی با خانواده ساز های زهی،ویولن،ویولا(1)،ویولن سل و کنترا باس از قرون وسطی در اروپاست که با گسترش اسلام و حرکت قبایل خانه بدوشان آسیای مرکزی(مغول ها) به نقاط دیگر رسیده است. آن ها اولین انسان هایی بودند که اسب را اهلی کردند و با موهای اسب آرشه ساختند و از ساز های سیمی استفاده کردند و آرشه بر روی ساز کشیدند.
در حقیقت وقتی این ساز ها ساخته و به کار گرفته شدند در نیمه ی اول قرن شانزدهم بود و در قرن هفدهم زمانی که موسیقی سازمان یافته تر شد، از این ساز ها به خوبی استفاده گردید. اما در قرن هیجدهم ساز های زهی در کارگاه ساز سازی آنتونیو استرادیواری(2) ساخته شد و به حد تکامل رسید به نحوی که تا آن زمان هیچ یک از ساز ها به این درجه از تکامل نرسیده بود.

استرادیواری در شهر کرمونا زندگی می کرد. تاثیر وجود او به حدی است که می توان گفت این شهر به نوعی و موسیقی به مفهومی خاص مدیون اوست. البته این شهر اولین مرکز بزرگ ویولن سازی نیست. کرمونا تقریبا در 45 کیلومتری برسیکا(3)قرار دارد. گاسپاروداسالو(4)(1542-1609) و شاگرد او ماگینی(5) و بسیاری از افراد این شهر کارگاه ویولن سازی داشتند. البته ویولون سازی آن ها تکامل نیافته بود تا اینکه سال ها بعد مدرسه ای در کرمونا تاسیس شد.

شهرت شهر کرمونا با نام آندره ا آماتی(1535-1611) شروع شد.این شهرت از زمانی شروع شدکه او سازهای زهی ساخته خود را برای یک ارکستر زهی(آنسامبل زهی) به دربار شارل نهم پادشاه فرانسه فرستاد. نیکولو آماتی نوه ی نیکولا آماتی(6)(1596-1684) عمل فنی و هنری کار ویلون سازی را که بسیار سری بود به مشهور ترین ویولون سازهای کرمونا، که ویولون سازی را به طور موروثی یاد گرفته بودند آموزش داد. از جمله آن ها اندراگوارنری(7)(1626-1698) و فرانچسکو روجیری(8)(1645-1700) و استرادیواری بودند.

پاورقی:
(1)در ایران دو نام را به کار می برند، چون از زبان های مختلف به فارسی آمده، ویولا یا ویلون آلتو - چلو یا ویولون سل - کنتراباس یا ویولون باس

(2) Antonio Stradivari
(3)Brescia
(4)Gasparo Da salo
(5)Maggini
(6) Amati
(7)Andrea Guarneri
(8)Francesco Ruggieri