|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق"،"دوستی"،"کمال"،"زیبایی"،"رحمت خداوندی" و تمامی مفاهیم پاک، دوست داشتنی و امید بخش، با شعله ور گشتن آتش جنگ جهانی دوم، به تلی از خاکستر بدل شده و سایه دهشتناک مرگ و نیستی در سرتاسر جهان گسترده شد.
پس از پایان گرفتن جنگ نیز، تمدن های گوناگون بشری تا مدت مدیدی، سنگینی عفونت بار آن کشتار همگانی رابر گرده های خود احساس کرده و موج خشم و نفرت و عصیان، تمامی شئونات بشری را در بر گرفته بود به طوری که آثار آن در تمامی عرصه ها و بخصوص در عرصه هنر، که همواره در طول تاریخ ، منعکس کننده احساسات و عواطف بشری قلمداد شده است، کاملا مشهود بود.
"ادبیات" نیز که از محوری ترین حوزه های هنری به شمار میرود از این قاعده مستثنی نبوده و به نوبه خود به بیان و انعکاس احوال نسلی جوان و جنگ زده در دهه 60و70پرداخت؛
نسلی عصیان گر، خشمگین و منزجرنسبت به سلطه اقتصادی-سیاسی و همه جانبه نظام های سرمایه داری و امپریالیستی، خسته و سرخورده از آرمان های دست نایافتنی و بظاهر بشردوستانه و نسبت به فوانین و موازین اجتماعی و اخلاقیات رایج در جامعه، شدیدا بی تفاوت. نسلی جنگ گریز، که تمامی اصول و هنجارهای
جامعه خود را با جسارت و شهامتی مثال زدنی به سخره میگرفتند.
"بیت"ها، نمونه ای کامل و مصداق بارز نسل مذکور به شمار میرفتند.آنها به همراه شعارها، نمادها، منش و رفتار منحصر بفردشان یکباره به جنبشی ادبی_ اجتماعی_فرهنگی_سیاسی در سر تا سر آمریکا بدل شده و شیوه زندگی
آمریکایی را به باد دشنام گرفته و صراحتا مورد تمسخر قرار میدادند؛
"بیت" نامی است که "جک کرواک" یکی از برجسته ترین نویسندگان این نسل و خالق رمان جاودانه "در جاده"
در سال 1952 به نسل خود اطلاق و خاطرنشان کرد:"بیت یعنی سرخوشی مداوم،مثل ضرب موسیقی جاز."
آثار نویسندگان نسل "بیت" تماما دارای ماهیتی جنگ گریز، اخلاق ستیز و در عین حال ضد رمانتیک بود؛
انزجار، خشم، سرخوردگی، تنهایی، دلزدگی، سرمستی و بی پروایی در لا به لای نوشته های آنان موج میزد وهیچ ارزش و هنجاری از گزند انتقاد های تند و جسورانه آنان در امان نبود. به عبارت دیگر "بیت" ها به منظور بی اعتبار کردن اصول و قاعده هایی که در زندگی شرافتمندانه(!) آمریکایی اعمال میشد، از دست زدن به هیچ اقدامی ابا نداشته و در این راه از هیچ کوششی فرو گذار نمیکردند.
بارز ترین خصوصیت "بیت"ها عملگرا بودن آنها بود.آنان بر خلاف بسیاری از نویسندگان و شاعران، تفکرات و نظریات خود را تنها در چارچوب آثار تئوریک و نوشتاری خود خلاصه نمیکردند بلکه آثار " بیت"ها براستی بیانگر زندگی شخصی آنها در عالم واقعیت بود.آنان بیت وار مینوشتند، میسرودند، می نواختند و در یک کلام بیت وار زندگی میکردند وبیت وار میمردند.به عنوان مثال میتوانیم به "جک کرواک" اشاره کنیم که در 46سالگی در حالی که به شدت مست بود در راستای خطوط راه آهن بدون در نظر داشتن مفصد مشخصی به راه افتاد.صبح آن روز جسد منجمد شده او در چند کیلومتری خانه اش پیدا شد. یکی دیگر از نویسندگان به نام نسل بیت به خاطر افراط در مصرف مواد مخدر جان سپرد و دیگری در طی یک شرط بندی جان خود را باخت!
تفکر "بیت" ها، منش، رفتار، خلق و خو و در مجموع نگاهی را در برمیگرفت که نه تنها در ادبیات بلکه در سایر هنر ها از جمله نقاشی، تاتر و موسیقی نیز اعمال میشد."جیم موریسن" جوان (خواننده بنام گروه "دورز") در آن سالها از دوستان صمیمی بیت ها به شمار میرفت و خود را یک بیت تمام عیار میدانست. باید اطمینان داشت
که بیت ها آغاز گر راهی بودند که بعد ها به "هیپی گری" و در نهایت به "هوی مابی" منجر شد.
در نهایت باید اعتراف کرد که بیت ها یکی از خالص ترین و صادق ترین جریاناتی بوده اند که تا کنون ظهور کرده است. با فروریختن تندیس های پوشالین و آرمانهای میان تهی،"بیت"ها از رانندگی در یک جاده بی انتها سخن میگفتند، از خنده های بی پروا و سرخوشی ها و ولگردی های بی پایان و بی دلیل؛
آنان از "دلیل" ها چیزی نمیدانستند.
هنگامی که "آلن گینزبرگ"، از شاعران بی همتای نسل بیت در یک جلسه شعر خوانی در حین خواندن شعر از سوی مخاطبی مورد پرسشهایی از قبیل "خوب، که چی؟ حرف حسابت چیه؟و...." قرار گرفت، در پاسخ گفت:
"از برهنگی حرف میزنم." و زمانی که برای دومین بار سوالهایی نظیر " خوب این یعنی چی؟ که چی؟" از او پرسیده شد، "آلن" بر روی سکو تمام لباس خود را از تن در آورد و سپس گفت:" یعنی این".
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|