0
از آنجاییکه نمی خواهم وارد مقوله های های علمی موسیقی و سلفژ و ... شوم ، خیلی در این زمینه وارد بحث نمی شوم ولی خیلی مختصر باید گفت کل اصوات در موسیقی بر اساس فرکانسهایشان نامگذاری شده اند که به آنها الفبای موسیقی گفته می شود (دو-ر-می...) که به فاصله میان این نتها پرده گفته می شود. در موسیقی کلاسیک و موسیقی اروپا و کلاً دنیا می توان علاوه بر این نتها گاهی آنها را به اندازه نیم پرده بم (بملflat) و یا به اندازه نیم پرده زیر کرد(دیزsharp) و هر ترکیبی از نتهای اصلی و زیر و بم شده های آنها داشت. اما در موسیقی ایرانی علاوه بر آنکه نتها به اندازه نیم پرده زیر و بم شده اند گاهی نتها به اندازه یک چهارم (ربع) پرده تغییر کرده اند.
به همین دلیل است که گفته می شود موسیقی ایرانی بسیار پیچیده تر از موسیقی کلاسیک و اروپایی است. بطوریکه همانطور که همه می دانند موسیقی کلاسیک بر پایه دو گام مینور و ماژور نهاده شده است. اما موسیقی ما از نظر علمی دارای 5 گام است که در قالب هفت دستگاه موسیقی ایرانی نهاده شده است. به عبارت ساده تر قطعاتی که در قالب موسیقی ایرانی ساخته و اجرا می شوند بالاخره در یکی از این هفت دستگاه هستند. دستگاههای موسیقی ایرانی عبارتند از : «همایون، شور، نوا، سه گاه، چهارگاه، راست پنجگاه، ماهور» که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان گام ماژور در موسیقی کلاسیک همان گام ماهور ما است. گام مینور هم شباهت زیادی به گام بیات اصفهان دارد که از متعلقات دستگاه همایون است.
منبع : کتاب تاریخ موسیقی ایران
علاقه مندي ها (Bookmarks)